Ο υπερθυρεοειδισμός αποτελεί μία πάθηση του θυρεοειδούς κατά την οποία παρατηρείται αύξηση των επιπέδων των θυρεοειδικών ορμονών στο αίμα. Εμφανίζεται πιο συχνά σε κορίτσια την περίοδο της εφηβείας.
Πρόκειται για μια αυτοάνοση πάθηση δηλαδή ο οργανισμός δημιουργεί αντισώματα που επιτίθενται στον θυρεοειδή, αναγκάζοντάς τον να παράγει μεγαλύτερη ποσότητα θυρεοειδικών ορμονών. Η κυριότερη αιτία υπερθυρεοειδισμού είναι η νόσος Graves, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις υπάρχει γενετική προδιάθεση για την εκδήλωση του υπερθυρεοειδισμού. Σημαντική αιτία αποτελεί και η οζώδης τοξική βρογχοκήλη που προκαλεί υπερβολική έκκριση των θυρεοειδικών ορμονών. Επίσης μπορεί να είναι η αρχική φάση εκδήλωσης του αυτοάνοσου υποθυρεοειδισμού.
Με ποια συμπτώματα εκδηλώνεται ο υπερθυρεοειδισμός;
Τα παιδιά που πάσχουν από υπερθυρεοειδισμό εκδηλώνουν διάφορα συμπτώματα με κυριότερα, την αυξημένη όρεξη με παράλληλη απώλεια βάρους, την εύκολη κόπωση, τις αϋπνίες, την ταχυκαρδία, τις διαταραχές εμμήνου ρύσεως (στα κορίτσια), τη νευρικότητα κτλ.
Πώς μπορεί να διαγνωστεί ο υπερθυρεοειδισμός;
Ο ενδοκρινολόγος θα ελέγξει το ατομικό και οικογενειακό ιστορικό του παιδιού και θα ζητήσει να γίνουν εξετάσεις για τη μέτρηση των επιπέδων Τ3, Τ4, TSH και τον έλεγχο των ειδικών αντισωμάτων TG- θυρεοσφαιρίνης , TPO- θυρεοειδικής υπεροξειδάσης, TSI-θυρεοδιεγερτική ανοσοσφαιρίνη. Μέσω υπερηχογραφήματος του θυρεοειδούς αδένα θα μπορέσει να εντοπίσει τη θέση και τη μορφολογία του αδένα αλλά και να διαπιστώσει την ύπαρξη όζων.
Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί ο υπερθυρεοειδισμός;
Ο γιατρός μπορεί να χορηγήσει αντιθυρεοειδικά φάρμακα που αναστέλλουν την υπερπαραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών, αυτά με την σειρά τους μπορεί να προκαλέσουν κάποιον υποθυρεοειδισμό για τον οποίο θα χορηγηθεί θεραπεία υποκατάστασης. Αν δεν επιτευχθεί έλεγχος της λειτουργίας του θυρεοειδή τότε χορηγείται ραδιενεργό ιώδιο και σπανιότερα όταν συνυπάρχουν και όζοι προτείνεται η χειρουργική αφαίρεση του.